ฉันมีโอกาสได้รู้จัก ผู้หญิงคนนึง เธอชื่อ เอริกา ลี (เจ๊กระถิน) เธอเป็นรุ่นพี่ฉัน 1 ปี ..
เธอเป็นลูกครึ่ง ไทย - ออสเตรเลีย และที่สำคัญ เธอเป็นโรคพุ่มพวง
.
ฉันได้มีโอกาสรู้จักกับเจ๊กระถินผ่านเว็บไซต์นักเขียนแห่งหนึ่งเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2554
เจ๊กระถินเป็นคนที่พูดเก่ง คุยสนุก เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งที่ปรึกษา และครูของฉัน
วันแรกที่คุยกัน เจ๊กระถินขอที่อยู่ฉันเพื่อส่งหนังสือมาให้อ่้าน + เป็นของขวัญปีใหม่
ไม่กี่วันกล่องพัสดุก็มาถึง .. ในกล่องพัสดุมีัหนังสือ 10 เล่ม และ ผ้าพันคอ 1 ผืน
วันที่ 31 ธันวาคม 2554
ฉันเดินทางไปเที่ยวเทศกาลปีใหม่ต่างจังหวัดกับครอบครัว และเดินทางกลับมาวันที่ 2 มกราคม 2555
หลังจากนั้นฉันก็ขาดการติดต่อจากเจ๊กระถินไปเลย แต่ฉันก็ยังส่งเมลล์ไปหาเสมอ
วันที่ 9 มกราคม 2555
เราไม่ได้เช็คเมลล์เลย เราเลยเปิดมาเช็คเมลล์ประมาณ เกือบเที่ยงคืน
เราได้รับอีเมลล์จากเจ๊ หัวข้อเขียนว่า จดหมายแจ้งข่าว
เราใจไม่ค่อยดีแล้วหละ
ในเมลล์ฉบับนี้เขียนว่า
วันจันทร์ ที่ 9 มกราคม 2555
เรื่อง ขอแจ้งข่าวค่ะ
เรียน คุณอ้อ คุณเอพริว และทุกๆ ท่าน ณ บ้านคุณฟีลิปดา
สวัสดีค่ะ
ดิฉัน ดวงดาว ลี แม่ของเอริกา ลี ค่ะ วันนี้ดาวต้องขอแจ้งข่าวกับทุกท่านว่า เอริกา ลี ได้จากพวกเราไปแล้วอย่างสงบ ไม่เจ็บปวดค่ะ ตั้งแต่วันจันทร์ ที่ 2 มกราคม 2555 เวลา 23.30 น. ซึ่งเป็นเวลาที่เธอเกิดพอดีค่ะ และเราตั้งบำเพ็ญกุศลไว้ที่วัดกะรน เป็นเวลา 3 วัน เพิ่งเสร็จสิ้นงานศพไปค่ะ
เอริกา ได้เขียนพินัยกรรมมอบร่างกายให้กับโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย และทางโรงพยาบาลได้มารับศพเธอไปแล้วค่ะ
ดาวต้องกราบขออภัยทุกท่านด้วยนะคะ ที่ไม่มีโอกาสได้แจ้งข่าวทั้งทางเมล์และทางโทรศัพท์ให้ทุกท่านทราบ และเป็นความประสงค์ของลูกด้วยค่ะที่บอกว่า แม่อย่าเพิ่งบอกพี่อ้อ พี่เอพริว และป้าๆ พี่ๆ ที่บ้านป้าฟีนะคะ จนกว่างานหนูจะเสร็จสิ้นค่ะ เพราะไม่อยากให้ทุกท่านเป็นห่วง
แต่พอดาวมาเปิดเมล์ลูกถึงได้รู้ว่า ทุกคนเป็นห่วง เขียนจดหมายถามถึงมาเสมอ ทำให้ดาวรู้สึกผิดจริงๆ ค่ะ ต้องกราบขออภัย มา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ
ดาวได้ทำหน้าที่ของแม่เรียบร้อยแล้ว และอยากจะสานต่อความฝันของลูกที่อยากทำหนังสือให้เสร็จค่ะ และจะพยายามหัดเขียนนิยายแทนลูกด้วยค่ะและหวังว่าคงได้รับคำแนะนำ ข้อคิดดีๆ ในการเขียนนะคะ
ตอนนี้หนังสืออยู่ในขั้นตอนการเรียบเรียงใหม่และเขียนคำนิยมในหนังสือของเธอค่ะ
หากไม่เป็นการรบกวนทุกท่านเกินไปนัก ดาวอยากขอความกรุณาทุกท่านเขียนคำนิยมในหนังสือของเธอด้วยได้หรือไม่คะ ดาวได้ส่งตัวอย่างคำนิยมแนบมาให้ดูด้วยค่ะ
หากท่านใดประสงค์อยากเขียน รบกวนเขียนส่งมาได้เลยนะคะ ดาวจะได้จัดพิมพ์ลงไปด้วยค่ะ และจะได้จัดส่งไปให้ทุกท่านด้วยค่ะ
ต่อจากนี้ไป ชีวิตของครอบครัวเรา คงต้องเปลี่ยนแปลงไปบ้างค่ะ โทนี่ พ่อของเอริกา ตอนนี้ยังไม่สามารถเขียนหรือทำงานใดๆ ได้เลยค่ะ ดาวซึ่งเป็นแม่คงต้องเข้มแข็งให้ได้ที่สุดค่ะ
สุดท้ายนี้ ดาวและครอบครัวทุกคน ขอกราบขอบพระคุณทุกๆ ท่านในความเมตตา กรุณาที่มีต่อเอริกา เสมอมาค่ะ พวกเราจะขอจดจำไปตลอดกาล
ครอบครัวลี
ป.ล. ดาวจะใช้เมล์ของเอริกาค่ะ และดาวจะยังสานต่อโครงการช่วยเหลือสัตว์ของเอริกาเช่นเดิมค่ะ ตามพินัยกรรมที่ลูกเขียนไว้ให้ และดาวยังมีหนังสือที่เอริกาฝากให้พี่ๆ ด้วยค่ะ ซึ่งดาวจะจัดส่งไปอีกทีนะคะ
เราร้องไห้ออกมาไม่หยุดเลย มันรู้สึกเสียใจ เสียใจมาก ๆ ร้องไห้ลั่นบ้าน
หยุดทำทุกอย่าง วิ่งขึ้นไปบนห้อง เปิดประตูแล้วเข้าไปร้องไห้ใส่แม่
แม่ก็ถามว่ามีอะไร เราเลยบอก เจ๊ไม่อยู่แล้ว เจ๊เสียแล้ว
เราร้องไห้ตลอดทั้งคืน ร้องไห้ข้ามวัน ร้องจนแม่เราต้องลงมาบอกว่า
ให้หยุดร้องได้แล้ว เพราะเราร้องเสียงดังมาก
เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง เราก็ยังนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้นแหละ
เราเลยแบบ ไม่ไหวละ ขึ้นห้องนอนดีกว่า เราไม่อยากคิดมาก
ไม่อยากให้เจ๊เป็นห่วง เราก็แบบ เข้าไปในห้อง เปิดห้องเรา
เปิดไฟ สายตาเราหันไปมอง เห็นกล่องพัสดุที่เจ๊ส่งมา เห็นผ้าพันคอสีเหลืองของเจ๊ เราเหมือนคนบ้าอะ ร้องไห้เสียงดังอีกครั้ง แล้ววิ่งเข้าไปกอดกล่องพัสดุ
กอดผ้าพันคอ ร้องไห้ทั้งคืน จนแม่ต้องเข้ามาสั่งให้หยุดร้องไห้อีกรอบ
เพราะเราร้องไห้ดังไปถึงห้องที่แม่นอนอะ แบบมันเจ็บมันเสียใจมาก
มันบอกไม่ถูก มันเร็วเกินไปอะ T T’
เราคิดทบทวน เราไม่น่าไปเที่ยวปีใหม่เลย เราน่าจะใช้เวลาอยู่กับเจ๊ให้นานที่สุดอะ เจ๊เข้าใจเราทุกอย่าง เราเสียใจที่เราไม่ได้อยู่คุยกับเจ๊
ตลอดเวลาที่เจ๊คุยกับเรา เจ๊ทรมานมากอะ ไม่มีแรงแม้แต่จะพิมพ์ แต่เจ๊ก็ฝืนพิมพ์
ฝืนอ่านนิยายที่เราส่งไปให้อ่าน ฝืนทำทุกอย่างให้คนรอบข้างมีความสุข
เราไม่รุ้จะพูดยังไงอะ T T
คือเราไม่รุ้จะต่อยังไงแล้ว แต่อยากให้ข้อคิดกับเพื่อน ๆ ว่า
ใส่ใจคนข้่าง ๆ ก่อนที่มันจะสายเกินไป
ขอบคุณที่อ่านนะค้ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น